Pani Irenko!
Zadam pytanie, lecz kto odpowie?
- Jak w niepozornej, drobnej osobie
mieści się takie ogromne serce?
- Mowa o naszej Pani Irence!
Niezmiernie trudno jest ubrać w słowa,
to, o czym myśli dziś nasza głowa,
co dzisiaj każde tu serce czuje,
czy więc wystarczy słowo ,,DZIĘKUJĘ ”?.
Dwadzieścia jeden lat z nami byłaś,
tu cząstkę siebie więc zostawiłaś.
Przez wszystkie lata nam pomagałaś
i uczniom naszym wciąż matkowałaś.
W autokarze rej zawsze wodziłaś,
gdy dzieci do szkoły dowoziłaś.
Swą serdecznością je otaczałaś,
szczególnie o bezpieczeństwo dbałaś.
W szkole jak ta pszczółka się uwijałaś,
pięć minut spokojnie nie posiedziałaś.
W pracy zawsze uśmiechnięta byłaś,
jak to słoneczko wokół świeciłaś.
Szczerze maluchy umiłowałaś,
paniom z klas młodszych też pomagałaś.
Pomocy żadnej nie odmówiłaś,
do dużych i małych z ochotą spieszyłaś.
Aż trudno uwierzyć, przyznacie to sami,
jutro nie będzie Cię między nami.
Kto pustkę po Tobie wypełnić zdoła,
by dobre fluidy siać dokoła?
I choćby szukać w gminie, w powiecie,
ba, nawet szukać na całym świecie.
Drugiej takiej nikt znaleźć nie zdoła
Pani Irenka – NIEZASTĄPIONA!
Skoro już taka jest wola nieba,
Panią Irenkę pożegnać trzeba.
Za tyle dobra dziś dziękujemy
z ogromnym żalem się rozstajemy.
W prezencie walizki od nas dostaje,
by zwiedzać różne, ciekawe kraje.
O kartki z podróży prosimy,
wyjątkowych wrażeń Pani życzymy.
tymi słowami żegnali nauczyciele Panią Irenkę, odchodzącą na emeryturę po 21 latach pracy
w naszej szkole. W koncercie wdzięczności dedykowanym wyjątkowej i niepowtarzalnej Osobie, jaką jest Pani Irenka, wzięła udział cała społeczność szkolna. Dziękowaliśmy Jej za serce, wrażliwość, troskę, poświęcenie i niebywałą serdeczność.
Przedszkolaki i uczniowie szkoły zaprezentowali Pani Irence występy wokalne, solowe jak
i chóralne, układy taneczne, scenki kabaretowe oraz zaprosili do wspólnej zabawy
przy popularnych rytmach. Rodzice również pragnęli wyrazić swą wdzięcznośći i obdarowali Panią Irenkę słodkim upominkiem, tortem w kształcie serca.
Nikt tego dnia nie krył wzuszenia i ogromnego żalu z powodu rozstania z Panią Irenką.
Ona sama skierowała serdeczne słowa do społeczności szkolnej, w których podziękowała za wszystkie dobre chwile przeżyte w naszej szkole, nazywając ją "drugim domem".
Na zakończenie głos zabrała Pani Dyrektor, dedykując Pani Irence utwór Marka Grechuty "Ważne są tylko te dni, których jeszcze nie znamy".
I pomimo optymistycznego przesłania, piosenka poruszyła zarówno Panią Irenkę jak i widownię.
Na szczęście prowadzący koncert Kinga i Jakub przypomieli zgromadzonym słowa Jana Kochanowskiego „Nic wiecznego na świecie, radość się z troską plecie” i zaprosili wszystkich do wspólnego tańca, a potem do pamiątkowego zdjęcia.